weer eens een update!

En toen was het alweer januari!!
Als de nieuwigheid van zo’n onderneming, en het reizen eraf is denk ik gewoon niet meer regelmatig ‘ik moet even wat schrijven’.. Tot Eefke me even wakker schudde haha! Het leven hier neemt ons allemaal langzaam beet! Jasper gaat heel lekker bij the Car Company, hij moet veel en snel leren, maar hij voelt zich helemaal thuis in het team en het sluiten van de deal gaat steeds makkelijker! Het is de bedoeling dat ze qua uren wat normaler gaan doen vanaf deze maand, want het was 9 dagen op, 1 af, 2 op, 2 af, en dan weer van voren af aan.. Nou dat is natuurlijk niet waarvoor we helemaal hierheen zijn gegaan, er moet wel een goede work/life balance zijn met genoeg tijd om te genieten van al het moois hier! Jake heeft nu lekker zomervakantie en geniet van het luiste leven dat mogelijk is, veel zwemmen, voetballen wat echt een vlucht heeft genomen bij hem, en waar hij zich na de vakantie hopelijk in teamverband op kan storten, playstationnen (ja dit is kennelijk een werkwoord), logeerpartijtjes met de heren Duco en Lasse, en tijd doorbrengen met zijn vrienden. Heel leuk om te zien hoe deze vriendschappen opbouwen, en wat hij bij elke vriendschap vindt! Connor is zijn beste vriend van school, die is zelf 5 maanden eerder naar NZ geëmigreerd vanuit de UK dus die twee weten goed van elkaar wat ze doormaken! Ik kan het heel goed vinden met zijn moeder Sarah, en net toen we hadden besloten dat we vriendinnen gingen worden moest ze zich met blauwe plekjes voor bloedonderzoek melden en bleek het helaas om Leukemie te gaan -huilsmiley- Ze is met spoed naar het kankercentrum in Christchurch gebracht en zit daar sindsdien aan de chemo, en zien haar kansen er gelukkig toch redelijk goed uit! Ik hoop dat het waar is, als ex-vpk ben ik helaas toch uiterst sceptisch geworden in het eind goed al goed sprookje als het om deze rotzak gaat. We nemen Connor soms lekker mee op onze tripjes en passen soms een weekend op de hond als zij moeders gaan bezoeken, en hopelijk kunnen we in de nabije toekomst elkaar weer eens zien! Dan is er Jake 2, de zoon van onze muziekvriend Geoff, die jongens viben heel lekker samen, zijn een stel mafkezen bij elkaar! En Gabe, de reuzenzoon van Duncan, ook weer een oude vriend van Jas is een toonbeeld van rust en ingetogenheid, hun manier van leven spreekt Jake enorm aan; huis in de heuvels bij een machtig mooie zwemrivier, alle dagen feest en bbq’s en alles draait om de Whanau, wat in Maori-traditie familie in de breedste zin betekent. Wij zijn ook hun Whanau, we waren daar rond kerst, en toen ontstond er een soort kringgesprek waarin iedereen kon vertellen waar hij/zij dankbaar voor was. Het was (mede door de overvloedige alcohol haha!) een mooi en emotioneel moment waar we ons echt heel liefdevol voelden opgenomen.
Ik heb zelf de afgelopen maanden ook weer stappen gezet; zo heb ik gekozen voor het (tijdelijke) baantje bij Te Mania/Richmond Plains winery! Ik vind het fantastisch! Ik ben cellar door host en run de tasting room, mensen kunnen dus langskomen om onze wijnen te proeven en kopen, en behalve de tastings zijn er ook altijd allerhande werkjes in en om de winery zelf en de druivenvelden die moeten gebeuren. Ik geniet ontzettend van die afwisseling; zo sta ik ’s ochtends soms een paar uur het overschot aan druivenbladeren te plukken zodat de druiven genoeg zon etc krijgen, of de draden waar de ranken zich aan vastgrijpen een station hoger te hangen (wire-lifting) , en soms ben ik pallets wijn aan het labelen, met mijn playlist die uit de JBL knalt! Dan zie ik weer mensen aankomen die komen proeven en laat ik alles vallen om de gastvrouw te zijn. Ik heb het meeste schik als er mensen komen die vinden dat ze veel van wijn weten, en dan met ze over wijn te praten. Ik weet er namelijk geen zak van, en dat hoeft dus ook he-le-maal niet! Mensen lezen in de tasting notes waar het naar zou moeten smaken en even braaf dreunen ze het allemaal op, wat mij natuurlijk verbaasde uitroepen ontlokt als: ” jee wat bijzonder dat u die groene paprika eruit hebt gehaald, dat heb ik nou nog niet vaak meegemaakt’! Of ‘ ik kan wel merken dat u veel ervaring heeft, u haalt me steeds de woorden uit de mond!” Mensen zijn dan ZO blij met zichzelf en kopen van lieverlee 6 flessen hahaha! Heerlijk, ik hou d’r van! Er zijn vreselijk veel overeenkomsten met de verpleegkunde; mensen horen zichzelf nou eenmaal graag praten, dus ik hoef weinig anders te doen dan de aangegeven info in te koppen, en dat in een vriendelijke en gemoedelijke sfeer! Het geeft ook niet dat ik voor dit werk veel wijnen moet proeven en sinds de eerste maand op allerlei feestjes wordt uitgenodigd in de kleine en echt heel leuke Nelson winemakers groep! Ik krijg regelmatig aangebroken flessen van vanalles mee dus mijn lever maakt wel overuren maar ach! Eind februari is het helaas wel waarschijnlijk afgelopen omdat de winery en de tasting room zijn verkocht; ik kan heel misschien aanblijven tot na Pasen maar daar ga ik maar niet vanuit. Als het niet zo mag zijn was het in elk geval een geweldige ervaring en heb ik veel mensen leren kennen in deze industrie, en geleerd dat ik het heel leuk vind in de hospitality! Mocht je interesse hebben, Bosman Wijnkopers in Den Haag levert enkele van onze wijnen van Richmond Plains! Mijn eigen onderneming is ook een feit! Mijn bierbaby Pacific Beer Trading Limited zag het levenslicht op 18 november en ik was plotseling de trotse directeur van mijn eigen bedrijfje! Nou wie had dat ooit gedacht! Ikke nie! Het gaat allemaal nogal in razend tempo en het is heel bijzonder om mee te maken; ik weet van zoveel onderdelen nog zo weinig af, en daar kom je pas achter als je er tegenaan loopt! Accounting vind ik geheimzinnig en nogal eng dus daar moet ik hulp bij hebben zodat ik me kan vooral richten op het werkelijke werk; proberen brouwers en de Nederlandse markt bij elkaar te krijgen! In november heb ik een ontmoeting met brouwerij Emporium in Kaikoura gecombineerd met een romantisch tripje voor 2, Jas en ik hadden een fabelachtig onderkomen in een containerwoning met in de voortuin uitzicht op zee, en in de achtertuin de besneeuwde toppen van de Southern Alps! Kaikoura is beroemd vanwege de langoesten (Kai=maaltijd, koura= langoest), maar ook de whale watching capital van NZ.. Weer niet aan toegekomen helaas maar het is een leuk stadje en de zeehondenkolonie was ook gaaf om te zien! We voelden ons helemaal thuis in de tuin van een eettent met live muziek waar we genoten van bier en een dikke hamburger, en heeft Jas zich nog laten verleiden tot het zingen van een nummer met de band, supergaaf! Van die brouwer gaan we ook zeker meer horen! Vanwege covid ging het festival in Wellington niet door, maar ben ik er gelukkig wel in geslaagd er een heel mooi weekend van te maken! Ik heb na een hobbelige afschuwelijke maar korte vlucht een straffe bak op het vliegveld van the Windy City gedaan om de benen er weer onder te krijgen en toen koers gezet naar de allergoedkoopste huurauto die ik had kunnen vinden, het zou een klein bakkie zijn, maar door een leuk toeval werd het een dikke Mitsubishi ASX! Ik reed 3x door al het eenrichtingsverkeer het stratenblok in het centrum rond voordat ik een parkeerplekje had voor mijn hostel! Het leek me leuk om dat weer eens te doen en de vibe van dat fenomeen is nog weinig veranderd. Een charmante Franse jongeling liet me alle gezamenlijke vertrekken zien en wees me tenslotte naar mijn 8-bed dorm, waar ik prompt tegen een blote rondborstige Duitse aanbotste die zich stond af te drogen! Omdat ik een oud wijf aan t worden ben was er weinig ongemak van en raakten we gezellig aan de klets en bleek zij de sales rep van Parrotdog Brewing te zijn, dus kaartjes uitgewisseld en wie weet hoe dat dan weer verder gaat! Mijn bed had een kaartje met mijn naam erop, en met zwarte gordijntjes kon ik er helemaal mijn coconnetje van maken! Jasper had me geïnstrueerd een grote tas mee te nemen maar alleen een onderbroek en tandenborstel in te pakken en brave vrouw die ik ben had ik natuurlijk het advies van de man opgevolgd! Toen ben ik naar Upper Hutt gereden en had daar een ontmoeting met de lieftallige Chris en Natasha van Kereru Brewing, vernoemd naar de prachtige, domme lompe schattige NZ vruchtenduif. Ik moest meteen maar aanschuiven voor de lunch en kreeg als toetje een rondleiding door de prachtig opgezette brouwerij. We waren enthousiast over elkaar en spraken af dat we er snel een vervolg aan hoopten te geven! Ondertussen moest ik maar wat bieren meenemen om te proberen, dat werd dus een hele doos achterin de auto met zo’n 12 blikken; Jasper had dus een goed advies gegeven (niet vertellen dat ik dat heb gezegd hoor!) Intens tevreden maakte ik met Mitsi een lus naar de Kapiti-Coast, naar het stadje Paraparaumu (spreek uit Para Para Umu), waar mijn eerste liefde Duncan’s zijn brouwerij heeft. Eens per maand hebben zij een pop-up bar en dat was toevallig die zaterdag! Dus een DJ, foodtruck en hun nieuwste bieren op de tap! George had zijn mannen verteld dat ik langs zou komen en ik werd ongelofelijk leuk en vriendschappelijk onthaald, iedereen kwam kletsen en ik moest alles proberen. Ja ik moest nog rijden, en nee, dat was niet helemaal verstandig. Sorry mama. Tot slot werd ook hier een grote doos gepakt en zei Shane doe er maar in wat je wil! Nou ja, met bescheiden zijn vul je je koelkast niet dus ik heb die doos ramvol gepropt onder de aanmoedigingen en wiskundige theorieën van de heren! Nog tevredener ben ik naar het strand gereden en heb daar even de alcohol laten verdampen in de aanlandige wind en dito regen, en ben toen weer naar Wellington gereden waar ik natuurlijk niet de verleiding kon weerstaan om naar de sushi-go-round terug te gaan! Ik bleek naast een psycho te zitten die me in het halfuur dat het me kostte om me vol te vreten aan die rijsterolletjes van werkelijk alle facetten van haar leven op de hoogte had gesteld, inclusief de gestoorde relatie met haar kinderen van de ex-man crime-lord waarvoor ze nog steeds op de vlucht is hoewel ze nu in een miljoenenvilla in de heuvels van Wellywood woont met haar nieuwe vlam.. Dussssss… ik moet gaan mevrouw, groetjes thuis he, ajo! En toen ben ik lekker in mijn backpacker-coconnetje gaan slapen en was pas mijn volgende uitdaging al die bieren in mijn toch nog bijna te kleine tas proppen en proberen net te doen alsof er geen 30kg aan bier in mijn rugzak zat! Gandalf, die op de rug van de grote adelaar en met verlichte toverstaf aan het plafond in het vliegveld bungelt, had me denk ik wel door...(De Weta workshop van Peter Jackson is namelijk in Wellington gevestigd.) En het eindresultaat van deze hele onderneming was een koelkast tjokvol wijn en bier, en een knallert van een order met een geweldige nieuwe brouwer aan boord! Kereru komt de komende maanden met zijn prachtige subtiele bieren Nederland veroveren hoop ik! Als je de kans krijgt een Truffle Hound op de kop te tikken: doen! Een quadrupel met zwarte truffel, yum!
Volgende hoogtepunt wordt hopelijk mijn roadtripje met Jake samen (Jas moet werken) op mijn verjaardag naar kuuroord Hanmer Springs in de bergen en dan Christchurch, waar we een heuse Tiny House gehuurd hebben, zoiets lijkt mij nou fantastisch voor later op een mooi grondstukje.. Eens kijken of dat echt ook wat is! Ik heb er een ontmoeting ook met een nieuwe brouwer die vooral experimenteert met wilde vergisting en daar hoge ogen mee gooit hier! Ik zou eigenlijk naar het Great Kiwi Beer Festival gaan op mijn verjaardag, maar dat is een +18 festival dus dat gaat niet, maar we maken er vast een mooie roadtrip van! Er staat dus nog genoeg te gebeuren, en hoewel we hebben afgesproken dat we onszelf een jaar geven om te beslissen of we hier helemaal happy zijn en blijven, of dat we toch wat anders zoeken, weten we eigenlijk stiekem van elkaar dat we alle 3 op onze eigen manier in ons element zijn hier. Ik mis JULLIE, maar NL….. not for a second. En waarom zou ik ook, in God’s own country zoals de kiwi’s het liefkozend noemen! Ik probeer weer wat foto’s bij te voegen maar als t niet lukt app of mail me even dan stuur ik je wat toe! Ik hoop natuurlijk dat alles met ieder van jullie ook goed gaat en wens jullie het allerbeste voor 2022, ik hoop dat ik ergens in de warmere maanden langs kan komen voor een live knuffel! Dikke kus van ons 3tjes!