still Nelson

We zijn nu weer een paar weken verder en ik typ dit op de laptop op ONZE eettafel in ONS huis, inderdaad in Monaco! Marijn woont dus: in Monaco hihi! Na een week in spanning afwachten kregen we het verlossende telefoontje dat we het huis hadden, we moesten even goed poetsen en een paar muren verven, maar het is prachtig! Monaco is een koddig schiereilandje met 2,5 straten en wordt 2x per dag aan 3 kanten omringd door de blauwe zee. Bij eb ligt alles droog maar dan komen er veel vogels af op de drooggevallen zeebodem en al het lekkers dat daaronder verstopt zit. Dat vinden ook veel mensen, want je ziet regelmatig locals die met een schep en emmertje bij eb een stukje de baai inlopen en een maal kokkels of andere smerige slijmschelp opgraven voor t avondeten. Niet aan mij besteed, maar leuk idee! Het huis, 34 Martin Street, is een oase van rust, het is heel licht en door de rimu-houten vloeren erg vriendelijk en warm. Het vliegveld van Nelson ligt naast Monaco, maar het is een klein ding, dus geen grote jets, maar erg leuk om de kleinere propeller-vliegtuigen te zien landen en opstijgen! Het is ook maar 10 minuten fietsen van Jake’s nieuwe school, Broadgreen Intermediate. We hebben een mooie fiets voor m op de kop getikt, maar fietsen is wel anders dan hij gewend is! Er zijn bijna geen fietspaden en ik vind dat automobilisten weinig rekening met fietsers houden. Tot 12 mogen kinderen op de stoep fietsen en gelukkig is Monaco heel rustig, dus alleen Nayland road is een druk stukje. Helmen zijn overigens verplicht hier, beetje suf gezicht maar wel verstandig vind ik! Ik ga mijn best doen mijn gezicht in de plooi te houden als hij de eerste keer als stormtrooper wegfietst hier haha! Kids beginnen hier met 5 op de basisschool, en groep 7 en 8 zijn intermediate, vaak op aparte scholen. Deze 2 schooljaren gaan veel meer over de persoonlijke ontwikkeling en leren waar je interesses liggen, en wat je graag doet. Jake zit in een mentorklas die is samengesteld uit leerlingen van beide leerjaren, en 60% van de tijd wordt er in die klas aan gewone schoolvakken gewerkt. Maar op een heeeeel andere manier en tempo dan in NL; vaak roept juf Fern de kids bij zich op de grote comfortabele bank in hun klaslokaal en verzamelen de kinders zich op de grond voor instructie of een verhaal. Er zitten 30 kinderen in de klas maar omdat de lokalen zo groot zijn is het niet krap. De overige tijd wordt besteed aan andere vakken bij andere docenten, waaronder veel sport, maar ook leren ze koken, veel handarbeid zoals kunstnijverheid (sjezus wat een baggerwoord is dat toch) en hout- en metaalbewerking, scheikunde, toneel, dans en muziek. Er zijn een eigen school-tv kanaal en radiostation die door de leerlingen die daarvoor interesse hebben gerund worden. Ook leren de kinderen outdoors-safety, zoals veilig kayakken, abseilen etc; veel van deze dingen worden op kamp gedaan in Abel Tasman, maar dat heeft Jake helaas net gemist! Volgend jaar beter. De eerste dag school was weer even slikken voor pa en moe toen Jake door de directeur werd meegenomen naar zijn klas, echt zo’n loslaat-moment. Stom eigenlijk, dat komt omdat je dan weet dat JIJ hier niks meer aan kan doen, en hij hier zelf wat leuks -of niet- van moet maken! Tot onze grote vreugde kwam hij bijzonder vrolijk de school uit ’s middags en inmiddels heeft hij een supergoede eerste week gehad!
Onze waardevolle prullaria, zoals beeldjes, wat kunst en andere persoonlijke dingen zijn natuurlijk nog in NL, dus ons huis is nog vrij leeg, maar dat bevalt me prima! Nelson heeft een paar geweldige 2e hands winkels en vooralsnog zijn de hoezen van enkele zorgvuldig gekozen langspeelplaten onze voornaamste decoratie! Bijzonder ingenomen zijn we met Heintje, die op de wc-deur prijkt en ons een nieuwe slogan heeft gegeven ‘Heintje ziet alles’! Verder vind ik meer dan de moeite waard om te benoemen The White Sisters (oooooooohhhh foei he) met hun plaat ‘Count your blessings’, en tot slot het World Vision Quartet met ‘Jesus is Calling’, wat hij overigens nog steeds niet gedaan heeft (how rude). Van een meneer hebben we prachtige oude pallets overgenomen die 20 jaar in een container hadden gelegen, en daar een bed van gemaakt voor zowel Jake als onszelf, ik hou d’r toch van, zulke dingen! Ook had hij oude kleine kistjes, heel mooi maar ook echt overal goed voor, dus die doen nu overal dienst voor, variërend van onderbroekenla tot aziatischekookbenodigdhedenvanmarijn-houder. Ik vind dat scharrelen naar aparte dingen veel leuker dan een kant-en-klare praxis inrichting, straks in combinatie met een paar van onze eigen dingen wordt het helemaal top!
Ik heb mijn eerste kickboksles ook gehad en dat viel me toch effe tegen…. Behalve mijn conditie die er door de corona-sluiting van FSCA echt niet beter op was geworden, en okee ook de pineapple lumps en pies en spiesjes van Ken’s yakitori-bar etc etc kan Sallie echt geweldig kickboksen, maar lesgeven is toch wel een vak apart geloof ik.. Als ik dan omringd ben door fitte mensen met belabberd voetenwerk die nog geen fatsoenlijke stoot kunnen maken, mis ik Bart, Isa en de anderen echt wel, om nog maar te zwijgen van Janet en Sara, die mij hielpen om sterk en fit te blijven! Ik ga binnenkort een andere boksschool proberen, hun site lijkt veelbelovend in elk geval! Ik heb me ook opgegeven als vrijwilliger bij het asiel, in de komende maand krijg ik een introductie-bijeenkomst en dan maar eens kijken of dat wat voor me is! Nu we steeds meer een soort van leven voor onszelf maken hier, en in de lokale maatschappij terecht komen ga je ook de verschillen zien met NL. Wat me erg opvalt, en dat herinner ik me ook van vorige keer, is een bijna totaal gebrek aan interesse voor wat er in de rest van de wereld gebeurt.. Ik kijk regelmatig even op de NOS-app, en dan komen alle steekpartijen door minderjarigen, kopschop-fatalities op vakantie, bosbranden in Griekenland eo, verdrinkende migrantendrama’s en het turbulente liefdesleven van Andre Hazes Jr ruimschoots aan bod, kortom de echt belangrijke zaken.. Maar als ik hier het nieuws bekijk, is het bijna alleen maar Nieuw-Zeelands nieuws over het weer, de regering (Jacinda is hier echt helemaal niet zo populair!) en sportsportsport. Over Europa, Corona in de rest van de wereld of andere zaken die zich op het wereldpodium afspelen hoor je haast niets. Laat staan over Dreetje met zijn nieuwe miss Frankenstein.. Wat me ook regelmatig treft is hoe aardig de maatschappij is hier! Er is echt heel veel ruimte om jezelf te zijn, dat zie je ook terug in de haar- en kledingkeuzes bijvoorbeeld, maar niemand wordt erop afgerekend of om uitgelachen. Good for you lijkt de algemene consensus! Het is gewoon erg gemoedelijk en ik voel me niet zo vaak beoordeeld, een fenomeen waar ik in de Nederlandse maatschappij echt wel last van kon hebben. Ik merk weinig van sociale status-nijd; mensen proberen niet hun buren de ogen uit te steken met die duurdere auto, mooier geknipte gazon of die nieuwe zonnepanelen (inclusief opsomming van de factuur want anders weten mensen toch niet hoeveel geld je hebt!) Ach, sommige dingen zullen hier fijner zijn, en andere dingen in NL, zoals het aantal fatale auto-ongelukken; elke week komen er mensen om met autorijden, ik kan niet echt achterhalen of het nou komt door debiel rijgedrag of gevaarlijker omstandigheden. Natuurlijk zijn de wegen hier vaak heuvelig en allesbehalve recht, maar er rijden ook veel enorme trucks en lijkt er vaak alcohol in het spel te zijn al is dat hier duuuuuuur.. Je rijbewijs halen gaat hier wat makkelijker dan in NL en dan druk ik het zachtjes uit, o ja en je mag op je 15e al autorijden! Dan moet er wel altijd iemand met een volledig rijbewijs naast je zitten maar toch.. Ook de gezondheidszorg is hier heel anders geregeld dan in NL; de gewone Jacques Bonhomme moet vaak erg lang wachten op diagnostiek of behandeling, tenzij je betaalt in de vorm van verzekering of gewoon per onderzoek. Daar staat tegenover dat als je acuut iets hebt, dat altijd gedekt is met de ACC, een soort recht op eerste hulp voor iedereen waar je in je belasting voor afdraagt, dus geen torenhoge premies zoals in NL.
Nu ik aan een fles wijn zit van een landgoed waar ik al die jaren geleden voor gewerkt heb op de velden rondom Blenheim (hoe leuk!) durf ik ook wel te vertellen dat ons vanavond het bericht bereikte dat het gansche land vanaf middernacht in Lockdown gaat, snif.. Er worden elke paar dagen wel een paar positievelingen uit de quarantaine-faciliteiten geplukt, maar de grote angst van het land zijn community-cases.. En nu is er een! In Auckland natuurlijk, maar ja, gek hoe dat virus dan toch ineens opduikt buiten de MIQ.. Maar goed, de regio Auckland moet een week, en de rest van het land 3 dagen in totale lockdown om te bekijken hoe het er dan voor staat. Het gaat waarschijnlijk om de Delta-variant maar dat weten ze nog niet zeker. Alles gaat dicht; winkels, scholen, openbaar vervoer nou ja, jullie kennen de drill! Geen avondklok maar i.p. mag je gewoon helemaal je hut niet uit behalve als je boodschappen moet doen of je hond uitlaten. Een lichte hang naar ramptoerisme bracht Jasper ertoe even bij de supermarkt te gaan kijken en JAWEL HOOR! File, volle parkeerplaatsen en Wc-papier: OP, brood: OP, bloem: OP, Vlees en conserven: OP. Mensen zijn toch ook overal hetzelfde haha! Nou ja, de laatste week heb ik me weer met toenemend enthousiasme op het koken gestort, vooral van mijn imaginary bff uit Korea, Maangchi, Check haar youtube-kanaal echt! Geweldige recepten -die mung bean salade is megamakkelijk en zo lekker!- en zij is zo leuk! Ik word helemaal vrolijk van haar! Morgen staat chinese crispy pork belly op het menu, daar kwijl ik al een paar weken over maar nu vat ik de zeug bij de hoorns, ze staat al in de marinade mmmmmm! En ik ga maar weer eens mijn dumplings maken, ik hou er toch zo van om dat te doen en tis zo verdomde lekker! Verder lees ik veel en blijf ik dagelijks verbaasd hoe goed Skyrim werkt op de switch, en natuurlijk wandelen.. Vorige week heb ik alleen de wandeling gemaakt naar de top van Cable Bay, in het gezelschap van veel schapen en lammetjes. Ik vraag me dan af, hoe kan de baby van een beest zo scheetig zijn, en de volwassene zo stom! Ze kijken stom, ze ruiken stom, ze klinken stom, ze smaken stom, kortom, schapen zijn stom. Ik zeg wandeling, maar eigenlijk bedoel ik meer die grastrap van een kilometer, allemachtig wat was dat steil! Mijn benen zijn er haast afgevallen en t was ook best glibberig vanwege de regenval van de afgelopen tijd. Wel uitgevonden dat half opgedroogde koeienflatsen echt goede grip bieden haha! Na heel wat zelfmedelijden, minstens 8x zeggen ik stop ermee, ik ga terug ben ik er toch voor gegaan en het uitzicht…. Was…..zooooooo…..mooi….. Het was eigenlijk gewoon een beetje obsceen. De baai en Pepin island aan de rechterkant, Abel Tasman recht tegenover en Nelson links al was dat grotendeels aan het zicht onttrokken vanwege de kliffen, en dan dat water.. Alle kleuren blauw en groen die je maar kan bedenken. Als kers op de taart spotte ik met mijn kijker nog een groep dartelende finnen maar dat was zo ver weg dat ik niet kon zien wat t was. Geeft niet, ze waren er! De geur kan ik niet beschrijven, maar is heel erg Nieuw-Zeelands; warm, fris, kruidig en schoon, ik kreeg spontaan zin in de zomer! En heel veel leuke vogels gezien en me gerealiseerd hoe belabberd mijn kennis van zeevogels is. Ik heb gepauzeerd op grote granietblokken met dit magistrale uitzicht tot de sandflies besloten dat het tijd was voor een Europese lunch, en toen ben ik met bibberbenen van de verzuring weer naar beneden geklauterd en heb even mijn voeten afgekoeld in de zee. Omdat de volgende dag ook stralend zonnig was en Jake vrij was van school zijn we naar Pelorus Bridge gereden, een van mijn all-time favoriete zwem- en kampeerplekken, en hebben we daar de Elvy Falls-track gelopen. Het pad was op sommige punten weggeslagen door de regens dus moesten we een beetje creatief zijn maar dat is juist leuk, en de wandeling was prachtig door native bush met voor het grootste deel de mooie rivier beneden ons, en de laatste waterval was een oase, neerkomend van een diepgroene plantenwand in een intens blauwe poel! Life.Is.Good. Ik heb prachtige foto’s ervan, maar het lukt me maar niet om die in de pagina zichtbaar te krijgen, dus mocht je interesse hebben en we appen (nog) niet laat maar weten dan stuur ik ze je toe! Hopelijk gaat alles jullie ook goed, ook al brandt de wereld letterlijk om ons heen -verdrietige smiley-
Dikke knuffel!