Nelson

Nelson…. Wat een plekje toch. Als je de kaart erbij pakt zie je dat Nelson in de armen ligt van aan de ene kant Abel Tasman National Park, en aan de andere kant de Marlborough Sounds. Het is een heel divers gebied met alles wat je aan natuur en outdoors maar zou kunnen wensen! Abel Tasman is beroemd om zijn gouden stranden en intens blauwe zee, en de Great Walk. NZ heeft er een aantal van, meerdaagse wandeltochten door de allermooiste natuurgebieden. Je verblijft in hutten en moet je eigen voorzieningen verder meenemen voor de hele tocht. Staat absoluut op mijn verlanglijst richting de zomer. De Sounds zien er weer heel anders uit, en hebben een andere waterkleur, meer smaragd. Hier wil Jake heel graag met dolfijnen zwemmen, al moet ook dat wachten tot het iets warmer is. De dag na aankomst zijn we met Esther, Tobias en zijn gezin, en zijn schoonouders op stap gegaan en hebben in Mapua heerlijk koffie aan zee gedronken en leuke kunst galerietjes bezocht. Daarna hebben we geluncht in Motueka, en hebben we ons even vergaapt aan Kaiteriteri, een van de mooiste stranden en begin van Abel Tasman. We ook zijn op een dagtripje naar lake Rotoiti geweest, een van de meest gefotografeerde steigers met de bergen op de achtergrond. Een heel (in de winter) verstild gebied, waar meterslange palingen je aan liggen te kijken onder de steiger. In de zomer is het een watersportplek en heb ik destijds een van de koudste nachten ooit beleefd met kamperen in een geleende mummie-slaapzak. Dat bleek een bijzonder slechte combinatie met mijn derriere als in pasnie (huilsmiley).. Daar ben je ook vlakbij Rainbow skifield, en is dus ook maar anderhalf uur van Nelson af. Je zit hier dus altijd wel goed! Ook Cable Bay was weer onvoorstelbaar mooi, een half uurtje rijden vanuit de stad, kan niet wachten om hier in de zomer weer te gaan zwemmen, al krijg ik nog steeds een beetje de bibbers van de residente school Orca’s die dit ook een machtig stekkie vinden.. We hebben ook een dagtrip gemaakt over de indrukwekkende marmeren Takaka Hill en naar de Pupu springs, met het helderste water ter wereld. Zeggen ze. Ik raad je aan t even te googelen want is zo mooi… Ook hebben we een mooie maar koude wandeling gemaakt naar Riwaka river resurgence, het begin van een mega grottenstelsel waar enkele onfortuinlijke duikers/speleologen (in 1x goed getypt BAM!) niet meer uit zijn gekomen. De prachtig blauwe poel waar die ingang onder water ligt doet dan ook best een beetje onheilspellend aan. Nelson zelf is een gemoedelijk stadje met leuke eet- en drinkgelegenheden, leuk om te zien dat de keuken wel wat internationaler is geworden in de afgelopen jaren! Vooral heel veel leuke lunch cafeetjes en een klein pleintje met terrassen, niet iets Nieuw-Zeelands! Het stadsstrand, Tahunanui lijkt door Nelsonians een beetje vergeten, maar ik vind het magisch.. Je kijkt bij helder weer naar Abel Tasman en ik zag een paar sup’ers en kayakers (verlanglijst!) gezelschap krijgen van enkele vrolijke gefinde vrienden, wat het dan ook waren.. Langs het strand is een park aangelegd met bijvoorbeeld bbq gelegenheid, grote tafels met grillplaten die iedereen gratis mag gebruiken, en veel speeltoestellen voor kids. Het ziet er keurig uit en nergens ligt afval. Opvallend dat veel mensen in NZ op blote voeten lopen, ook nu in de winter, en ook gewoon in de stad haha! Er is een leuk Beach café en het achterste deel van het strand is voor honden. Heel leuk en gezellig, maar ik mis dan wel even extra heftig Cakal en mijn Saartje. Wat me ook blijft opvallen, is dat iedereen zo aardig is hier! In elke winkel word je even gevraagd hoe je dag is tot zover, en ik heb al heel wat spontane praatjes gehad met mensen in een winkel of restaurant, spontane hi-fives op straat, mensen maken zomaar een compliment over je kleding of pet of zo, GEEN roadrage hier, nee ook niet van mij! Super positieve attitude gewoon, top! Er is hier zoveel moois in de omgeving dat we ons verblijf met nog een heel dikke week hebben verlengd, en nu zitten we een beetje in een impasse.. We zijn lekker uitgerust nu, en heel af en toe begint de verveling een beetje toe te slaan, omdat zoveel van de dingen die wij willen doen voor het betere weer bestemd zijn. De eerste week was het prachtig weer, maar nu regent het hier ook veel, en zijn sommige wegen afgesloten vanwege overstromingsrisico. Zolang we reizen hoeft Jake van ons niet naar school, dit is ons inziens minstens zo leerzaam als school, en ook simpelweg omdat er geen haan naar kraait. In NL zijn we uitgeschreven en in NZ hebben we nog geen status. Als je t zo bekijkt zijn we dakloos en werkeloos haha! Maar het stilzitten vinden we niet zo goed voor hem. Het is ons wel duidelijk dat we hier in Nelson willen gaan wonen! Jake wil in elk geval niet naar Nelson Boys college, want single-sex education vindt hij maar middeleeuws en dat ben ik helemaal met hem eens. Vanwege het zone-systeem hier betekent het dat eigenlijk alle woningen in de stad zelf afvallen. Je moet immers naar de school die in jouw woonzone ligt. Broadgreen Intermediate lijkt een goede keus, wat betekent dat we in Stoke of Tahunanui moeten gaan wonen. Toevallig kwam er op de Nieuw-Zeelandse markplaats, Trademe, een superleuk huis voorbij in de wijk Monaco, een schiereiland/uitloper van Tahunanui. Een ouder huis, van echte materialen gebouwd zoals hout en steen, en niet de American style papieren prutdingen die nu gebouwd worden. We hebben een bezichtiging gedaan en aangegeven dat het ons een fijn plekje lijkt, het is in eerste instantie ook maar voor een jaar dus mooie periode om dan te kijken of het allemaal echt ons Walhalla gaat zijn hiero! Bezichtigingen gaan hier anders dan in NL; er zijn tijden beschikbaar en dan komt iedereen die wil een kijkje nemen dus je weet ook meteen hoe stevig de concurrentie is. In je aanvraag moet je wat meer over jezelf vertellen en dan neemt de eigenaar op basis van die info en de input van de makelaar een beslissing wie ze denken dat de meest geschikte kandidaat is! Dus… ken vrieze..of dooie! Het lijkt me aan de ene kant fijn om door te gaan met het opstarten van ons leven hier, Jas heeft bv al een baan aangeboden gekregen, die lijkt hem op het lijf geschreven! Kok en front of house bij een brouwerij/restaurant. Fijne uren, weinig stress en leuk werk in een heel leuke omgeving! Ik heb dinsdag mijn eerste kickboksles bij meervoudig wereldkampioene Sallie mcArdle, ben ik uiteraard ook superbenieuwd naar! En ik twijfel of ik als vrijwilliger bij het asiel wil gaan werken, in elk geval tot ik echt werk kan zoeken; leuk en zinvol maar ook wel meteen een verplichting. Dan kunnen we ons reizen bewaren voor de zomervakantie, ook geen onaantrekkelijk idee! Maar als het niks wordt met dit huis, dan denk ik dat we toch onze superdeluxe auto gaan inpakken en verder reizen via de oostkust! Als de wegen dan tenminste weer open zijn, want Nelson is nu afgesloten omdat de weg van Havelock naar Picton dicht is vanwege verzakkingen door het water, maar naar de westkust ook! Dus blijft nog even spannend (smiley) Van Remy kregen we de afgelopen weken de resultaten van onze laatste, opgenomen oefensessie met de band, die jongens en het muziek maken mis ik wel hoor.. Toch heel uniek, die vibe die je samen hebt.. Jas heeft hier een oude vriend die een podium runt, daar hebben we vorige week een supergezellige jam-avond mee gehad, en daar zit vast wel meer in! Ik heb een prachtige akoestische Yamaha gekocht (FS-TA voor de geïnteresseerde!) nu eens wel helemaal naar mijn zin, al zal ik altijd meer van de elektrieke gitaren zijn. Ik was allerlei gitaren aan het proberen bij Beggs music, en bij deze had ik het gevoel wat Harry Potter had toen hij zijn toverstok uitkoos hahaha! (I know I know, the wand chooses the wizard..) Ik heb er veel schik van in ieder geval, tot mijn kindjes hopelijk in september of daaromtrent in de container van Emelie deze kant op komen! Nou lieverds, nu zijn jullie weer bijgekletst, ik heb wel meegekregen dat het in jullie hoek wat minder feestelijk is met al die wateroverlast waarvan het einde nog niet in zicht is! En het tragische einde van Peter R de Vries, ook al vond ik het echt een hork van een man, en gingen mijn nekharen overeind staan zodra hij begon te praten met dat monotone, lijzige gepreek, hij had in elk geval wel idealen en knokte daar ook voor, een schril contrast met die onoprechte toneelspeech van Rutte, die volksmanager.. Nee, doe mij dan maar Jacinda SMILEY! Hou de puus dreug, en knuffels uit Nelson!