Wellington en overtocht

Met de Northern Explorer, een van de weinige treinverbindingen in NZ zijn we van Auckland naar Wellington gegaan. Het was wel fijn en relaxed om gewoon lekker te zitten, maar de spectaculaire landschappen vielen wat tegen, voornamelijk vanwege bewolking en omdat we het mooie gedeelte langs de Kapiti kust in het donker reden. Wellington werd geteisterd door een Arctic blast dus het was harstikke slecht en koud weer, voor het eerst de winterjas onder uit mijn backpack gehaald! Onze air bnb was op zich leuk, een treehouse studio in de heuvels boven Wellington, maar de uitvoering was meh.. Het was koud en niet echt lekker toasty warm te krijgen, de douche was shit en werd 2x koud en dat soort dingen. En iedereen die mij kent weet dat ik veel vriendelijker ben na een goeie, stevige hete douche! Oh ja en we moesten 90 traptreden op om er te komen.. Op zich grappig, maar niet als je je hele leven in tassen meezeult.. Wellington is een enorm leuke en levendige stad, en we hebben een middag (is echt veel te kort!) in het te Papa museum doorgebracht, waar je veel kan zien en leren over het land, de geografie en flora en fauna. Ok klinkt saai, maar was t niet! Heel interactief gedaan allemaal, je kan vulkanen laten uitbarsten en een tsunami veroorzaken en dat soort dingen. De stad is een walhalla voor smulpapen met allerlei deli's met pies, sausage rolls, cream filled donuts en n.o.e.m. maar op.. Een absoluut hoogtepunt was de Japanse Sushi-go-round, een loopbandje die langs een grote bar zoeft waar de gasten aan zitten. Het gerechtje dat je hebben wilt pak je ervan af, en na afloop tellen ze de schoteltjes en wordt zo je totaalbedrag berekend! Superhandig! Jas en Jake zijn de volgende dag naar Miramar gegaan, waar de Weta workshop van Peter Jackson zich bevindt. In deze studio is veel gemaakt voor wederom de Lord of the rings en Hobbit films zoals die trollen, maar ook King Kong en zo. Ik had mijn eerste ontmoeting in Brewtown in Upper-Hutt, die heel misschien kan leiden naar een nieuwe stap in mijn carrière, maar is allemaal nog erg pril! Het is in elk geval heel spannend en gaaf en de eerste tekenen zien er goed uit! We hadden ons na Wellington verheugd op een fijne rustige overtocht met de Kaitaki veerboot naar Picton, maar ja.... als de vaart 2 dagen heeft stilgelegen vanwege het noodweer en 2 baaien in de stad werden geëvacueerd kan je natuurlijk wel nagaan dat het niet waarschijnlijk gaat zijn... En dat gevoel was redelijk accuraat. De kapitein riep nog in de baai al om dat er nu al flinke rollers waren dus dat iedereen maar een goed plekje moest uitzoeken voor als we de kaap omgingen. Uiteraard zaten wij helemaal vooraan wat dus het allerslechtste plekje is, en op de maat van 4 meter hoge golven zijn we naar het midden gezwieberd waar mijn ontbijt besloot mij te verlaten. Nnnnice. Toen we de beschutting van de Marlborough Sounds in kwamen werd het rustiger en hebben Jake en ik liggen uitzieken op een buitendek. Toen we weer een beetje waren bijgekomen konden we genieten van het intens blauwe water en de betoverend mooie omgeving. Picton is een gemoedelijk slaperig stadje wat even tot leven komt als de boot aanmeert, ons fijne appartement was in een mooi art deco gebouw vlak achter de boulevard. We hebben een klein wandelingetje gemaakt en Jake wilde even een dip in zee nemen om de aankomst op het Zuidereiland te vieren.. Het was toch best wel koud.... Aangezien het hier winter is ook niet heel gek of zo.. Toch nog een aangename 14 graden overigens! Ik had het gevoel dat ik nooit meer wilde eten dus ben maar naar bed gegaan, en de volgende ochtend kwam Tobias ons ophalen, de broer van Jasper. Hij had een enorme '57 Pontiac Safari geleend om ons in stijl en via de Queen Charlotte route naar Nelson te brengen. Het was een blij weerzien! We zijn gestopt bij Pelorus Bridge, een van de meest fantastische (zwem)plekken die ik me kan herinneren. We zijn het kampeerterrein opgelopen en hebben lekker stenen gegooid in de blauw/groene rivier, het is daar zo prachtig. En heel grappig ook dat er NIETS veranderd is! Alles was nog precies zoals het 13 jaar geleden ook was toen we daar kampeerden! Het binnenrijden in Nelson was ook weer prachtig, met het stille water van Tahuna beach en de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Het was fijn om Esther weer te zien, die 2 dagen voor ons naar NZ terugging, aangezien straks al haar kids daar zijn! En super om de dochters van To te ontmoeten, het was meteen een goeie klik met Jake! Ons onderkomen is een mooi huis in Richmond, zo fijn om even rustig bij te komen dat we meteen maar een week extra hebben geboekt! Nu gaan we op ons gemak Nelson en omgeving verkennen, en we zijn meteen goed begonnen met een dagje Mapua/Motueka/Kaiteri, samen met To&fam!  Het is ons wel duidelijk geworden dat overal 3 nachten blijven echt wel kort is. Je hebt dan toch steeds het gevoel dat je weer door moet. Dus hierna, als we onze rondreis van het Zuidereiland gaan doen, gaan we dat allemaal wat rustiger plannen met meer tijd overal. Sjonge, wat een leerschool he! Haha! Ik ben er trouwens achtergekomen dankzij me moedah dat mijn verslagen incompleet waren en dat dit werd veroorzaakt door het gebruik van smileys.. Als het goed is kunnen jullie nu wel de complete versies lezen van zowel Kohukohu en Otorohanga! Hopelijk maakt iedereen het ook goed, veel liefs uit Nelson! Glimlachsmiley!