Kohukohu

Kohukoho
De 2e volle dag Kerikeri hebben we besteed op het water met de Hole in the Rock Dolphin cruise in de bay of islands. Het was overduidelijk dat het toerisme op zijn gat ligt, want normaal zitten er 230 mensen op die boot gepropt, en nu waren we met ongeveer 15 man… Voor die cruises worden vooral Catamaran-style boten gebruikt, ik neem aan omdat de golven je nogal heen en weer kunnen gooien. We voeren van Paihia naar Russell en daarna tussen de 144 eilandjes van de baai door naar DE hole in the rock. Zoals de naam doet vermoeden is t een grote doorgang in een rotsformatie. Tot ons immense genoegen was er een school dolfijnen daar aan t chillen, waaronder mama Jojo met haar baby! Smeeeeeelt! We hadden een vrouw aan boord die al 25 jaar de dolfijnen van de Bay bestudeert, en ze kende ze allemaal bij naam en ze reageerden ook echt op haar stem. (als een over-enthousiaste oma tegen haar kleinkind: Heeeeeeeere jojojojojooo… where’s my babyyyyyy boeboeboebabababadoedoedoe) De motor werd stil gezet en we hebben 20 minuten rondgedobberd tussen Jojo&co, het was echt magisch om ze te zien rondzwemmen, omrollen, uit het water dartelen etc, maar wel een beetje zeeziek geworden van het dobberen. Dus ik vond het prima om weer de beschutting van de eilandjes op te zoeken waar de golfslag wat minder was! We hadden een lekkere stop op Urupukapuka, echt zo’n paradijs-eilandje. Daar hebben we gepootjebaad…nee..pootjegebaad…ehm pootjebaden gedaan en toen verdween de misselijkheid ook gauw. We werden gedropt in Russell, nu echt een fijn klein durpke met goeie vibe waar we een lekkere lunch in een tropische tuin hebben gegeten met een heerlijke hazy IPA erbij. NZ is ook hippe craft beers aan het ontdekken! Naast de woning van de lokale politie-agent stond een 200 jaar oude megadikke vijgenboom, heel imposant te wezen. Vroeger stond Russell bekend als the Hellhole of the South Pacific vanwege zijn goddeloosheid, piraterij, prostitutie en meer van dat soort gezelligs! Na een kort veertochtje kwamen we weer in Paihia en hebben onze laatste avond supergezellig doorgebracht bij de eigenaars van onze Airbnb, Melinda en Rich, die toevallig ook de eigenaar blijkt te zijn van de Bay of Islands Brewing company, juist, dezelfde als waar ik die hazy IPA van had blijkbaar! Hij brak een prachtige glazen vat met zelfgebrouwen Schwarzlager aan en behoorlijk aangeschoten stapte ik mijn bed in! Zijn gitaarcollectie hebben we maar voor de volgende keer bewaard! Op ons dooie akkertje reden we naar Mangonui waar we de allerbeste en verse fish&chips boven t intens blauwe water oppeuzelden en via de oude courthouse, nu art gallery met écht mooie spullen hebben we een prachtige wandeling over Coopers Beach gemaakt met onze voeten in de Pacific. Jammer genoeg kreeg ik het voor elkaar in een onvoorzichtig en lomp moment mijn teen goed te bezeren, die naast de pink. Hoe heet die eigenlijk, ik ken m alleen als dig.4.. Nu is t een dik donkerblauw worstje ☹ Daarna zijn we naar Kaitaia gereden om in te slaan voor onze dagen in Kohukohu, aangezien daar echt niks in de buurt is.. Kaitaia, wat Kontgat van een Sloeber blijkt te betekenen (ja, dit is een vrije interpretatie) was echt troosteloos en vol goede moed sloegen we de weg in naar Kohukohu. Na een dik half uur kwamen we bij de wegafsluiting waar een eenzame verbaasde Maori uit een campertje kwam. Hij zat hier al 8 maanden mensen te vertellen dat ze niet verder konden omdat de weg op 13 punten was ingezakt. Tis ook een baan! Dus na 1,5 uur in het donker door de kronkelende bergheuvels, een geit midden op de weg (nasty memories) die loodrecht de rotsen opschoot, kwamen we aan in Hippieheaven! Alles hier is vlaggetjes, kleurige schilderingen, wierook, batik doeken en gefiguurzaagde kunstwerken, alles het levenswerk van de ooit Duitse Ange. We zijn omgeven door bloemen, planten, struiken en bomen en weer zo’n sterrenhemel+melkweg. We konden mooi de Morepork horen roepen! Alles is hier eco, zelfvoorzienend en we drinken dus gefilterd regenwater en kakken op een composteer-toilet! Bijzondere ervaring haha! Het rook echt helemaal niet, maar gek om niet door te trekken en ik was toch wel blij dat ik het niet hoefde te legen :D Jake is verliefd geworden op hun herder Rona die dus de hele tijd rondhangt in de hoop op meer spelen en knuffels. Voor mij was snel weer duidelijk dat herders niet mijn honden zijn! Veel te slim en sneaky voor mij. Ange heeft ons een rondleiding gegeven over een klein stukje van haar enorme land en min of meer gevraagd of we hier niet willen komen wonen zodat we haar een beetje kunnen helpen met het onderhoud wat toch wel veel werk is! Harstikke lief maar… no thanks! Ik omarm mijn inner-hippie maar dit is écht de real deal! Er is geen verbinding met internet of wat dan ook, dus we hebben genoten van de stilte, boekje gelezen, potje scrabble gedaan, etc! We hebben op verzoek van Jake de hele dag geen bal gedaan en dat was mede dankzij het mooie weer helemaal prima! De volgende dag zijn we met Neo, de kleinzoon van Ange erbij naar Waipoua gegaan, het grote Kauribos waar ook Tane Mahuta al 2000 jaar glorieus staat te staan. Je kan er nu niet meer dichtbij komen omdat de wortels erg oppervlakkig liggen van Kauri en ze snel beschadigen, maar ook van 10 meter afstand een zeer indrukwekkende verschijning.. Je moet je voeten ook borstelen en desinfecteren voordat je de speciale paden van het bos op mag. We hebben een stop gemaakt in Opononi, beroemd in NZ vanwege de dolfijn die in de 50’er jaren de baai hier verblijdde met zeer sociale interacties maar geheel naar menselijke aard met dynamietvissen aan stukken werd geknald. Sorry Opo.. We hebben nog een prachtig wandelingetje gemaakt naar het uitzicht op Waimamaku beach en sliepen ons laatste nachtje in de middle of nowhere! Jammer dat we niet meer de trip naar Cape Reinga hebben kunnen maken, maat dat was alleen aan autorit al zo'n 6 uur geweest en dat was me toch wat te gortig voor een plaatje van een vuurtoren en obligate wegwijzer naar other places far away. Vandaag zijn we op ons gemak via de westkust terug naar Auckland gereden en hebben een heel fijn appartement voor de nacht! Een lange warme douche en een wc met doorspoel-functie waren toch echt wel weer fijn! Morgen vertrekken we naar onze farmstay in Otorohanga waar we onze oude maat Tyler gaan opzoeken, maar eerst gaan we zoals t echte Lord of the Rings fans betaamt Hobbiton bekijken!